Comines

De mens vestigde zich in de prehistorie in de vallei van de Leie en in Comines, voornamelijk op de rechteroever, die minder blootgesteld is aan de overstromingen. In de oudheid liep een Romeinse weg tussen Tournai en Cassel vlak langs de plattelandsgemeente Comines. Volgens de "hagiografen" en de legende werd in de 3e eeuw een religieuze gemeenschap gesticht door de heilige Chrysolius, die een altaar bouwde (gewijd aan de heilige Petrus) en het slachtoffer was van de laatste Romeinse vervolging.

In de middeleeuwen waren de belangrijkste economische activiteiten van Comines de lakennijverheid en de handel. Rond de 13de eeuw werd een markthal gebouwd waar kooplieden laken, tarwe, enz. verhandelden, en waar de vergaderingen van de schepenen en rechtszittingen werden gehouden. In 1276 verleende graaf Boudewijn privileges (vastgelegd in een oorkonde) aan de "burgers", die zo over de middelen beschikten om het eerste belfort op te richten, een symbool van het statuut van "vrije stad", dat aan de oorsprong lag van het gemeentelijke gezag.

In de 16de eeuw maakte Comines deel uit van de Spaanse Nederlanden. De godsdienstoorlogen in deze eeuw, en vervolgens de annexatieoorlogen door Lodewijk XIV in de 17de eeuw, hebben Comines veel onzekerheid en leed bezorgd, voordat het "Comines la Jolie" werd en de lintnijverheid in de 18de eeuw werd gemoderniseerd.

De Sint-Chrysoliuskerk

De Sint-Chrysoliuskerk werd zwaar getroffen door de gevechten in de Eerste Wereldoorlog. Ze werd tussen 1922 en 1938 bijna op de oorspronkelijke plaats herbouwd door de architect Maurice Storez, bijgestaan door Dom Paul Bellot, in neo-byzantijnse stijl en met toepassing van voor die tijd vernieuwende technieken: het gebruik van beton maakte het mogelijk grote volumes en brede openingen te creëren, zonder dat steunberen of bogen moesten worden gebouwd. Ze werd in 1995 door de Europese Commissie erkend als religieus gebouw en in 2001 opgenomen in de "Inventaire supplémentaire des Monuments Historiques", waarna het in 2002 als historisch monument werd geclassificeerd.

Het stadhuis

Gebouwd in 1929 door Louis Marie Cordonnier in Vlaamse stijl: baksteen, natuursteen en gewapend beton. Een opmerkelijke reeks glas-in-loodramen herinnert ons aan de opeenvolgende heren van de stad door middel van hun wapenschilden, het symbool van het Lepelfeest en de hoofdactiviteit van Comines, de lintnijverheid. Dit gebouw werd in 2001 opgenomen op de lijst van historische monumenten.

Het Belfort

Het Belfort werd in 1927 gebouwd met baksteen en natuursteen, op een op zandsteen gelijkende basis. Het is een vierkante toren van 9 meter breed en 22 meter hoog. De toren wordt bekroond door een bolvormige koepel, die het gebouw een uniek architectonisch kenmerk geeft. Sinds juli 2005 staat het belfort op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO, samen met 22 andere belforten in Nord-Pas-de-Calais en Picardië, na die in België.

De feesten

Het Lepelfeest: elk jaar op de tweede zondag van oktober worden houten lepels uit het stadhuis naar beneden gegooid. Dit feest is een overblijfsel van een zeer oude plaatselijke legende. Er wordt gezegd dat een graaf gevangen zat in een hoge toren van zijn kasteel. Zijn familie ging tevergeefs naar hem op zoek. Hij kwam toen op het idee om zijn lepel met het familiewapen uit zijn gevangenis te gooien. De toren werd belegerd en de gevangene werd vrijgelaten. Om deze gebeurtenis te herdenken, heeft Comines de gewoonte in ere gehouden om na het feest van Saint-Denis op de vrijmarkt lepels te gooien. Drie dagen lang worden in de stad talrijke festiviteiten georganiseerd: een indrukwekkende stoet met taferelen die de legenden en de geschiedenis van de stad illustreren, alsook een optocht van reuzen, de beroemde lepelworp vanaf het stadhuis en een grote jaarmarkt.